أنارستان

نشسته ام توی راهرو، کنار قفس پرنده‌ها و توی نت چرخ میزنم. صدایی شبیه دیالوگ‌های مختارنامه به گوشم میخورد، اولش فکر میکنم صدای تلویزیون همسایه یا صدای رادیوست، صدا نزدیکتر میشود. با خودم میگویم حتما چندنفر از جوان‌های کوچه هستند که آخر شبی ویرشان گرفته طنز اجرا کنند،